KRZYŻ Znak, któremu sprzeciwiać sie będą
Czy mamy prawo do krzyża w przestrzeni publicznej?
Niewiara, czyli wiara, że Boga nie ma, to też światopogląd religijny. Jak każdy światopogląd religijny może przybierać formy fanatyczne, agresywne, nietolerancyjne, walczące. I z taką formą wyznawania niewiary mamy do czynienia w przypadku aktywistów i polityków domagających się lub wydających zarządzenia o zdjęciu krzyży z urzędów czy szkół. Używanie przy tym argumentu, że to działanie w imię tolerancji, to szczyty hipokryzji. Jest dokładnie odwrotnie. Tylko wybitne uprzedzenia i brak tolerancji mogą skłonić do podejmowania inicjatywy usuwania symboli religijnych, które tak wiele znaczą dla tak wielu obywateli. Człowiekowi dobrej woli, naprawdę tolerancyjnemu, także wyznającemu inną wiarę lub niewierzącemu, nie będzie przeszkadzał krzyż w urzędzie czy szkole, bo wie jak ważny to symbol dla innych i że nie ma w tym symbolu nic złego. Będzie przeszkadzał tylko komuś z uprzedzeniami i fobiami, często motywowanemu agresją i nienawiścią.
Tak zwane „państwo laickie” czy „świeckie”, zakazujące symboli czy rytuałów religijnych w przestrzeni publicznej, to nic innego, jak państwo wyznaniowe. Państwo takie bowiem wyznaje systemowo agresywny ateizm, czyli jeden ze światopoglądów religijnych a do tego jego założenia wprowadza do systemu prawnego.
Właściwą postawą dla zdrowego państwa jest nie „laickość” lecz bezstronność światopoglądowa z przyjaznym podejściem do wolności religijnej, obywatelskiej swobody jej wyznawania i praktykowania, szacunkiem dla symboli i poglądów religijnych. Nawet z afirmacją dla jego potrzeb i dążeń religijnych. Państwu bezstronnemu światopoglądowo nie wadzi krzyż w urzędzie, skoro jest to tak ważny symbol dla tak wielu obywateli. Państwu takiemu w wielu zakresach opłaca się nie tylko pozwalać obywatelowi, ale wręcz wspierać go w realizacji postawy zgodnej z duchem wskazań religijnych. Taki obywatel, przynajmniej w teorii, powinien uczciwie płacić podatki, nie powinien kraść, kłamać, zabijać, powinien pomagać potrzebującym, tworzyć trwałą rodzinę, szanować innych. Czysta korzyść dla państwa...
Jest jeszcze jeden powód, dla którego aktywnie i z pełnym przekonaniem powinniśmy bronić krzyża w przestrzeni publicznej. To nasza historia, tożsamość, dzieje ojczyzny, dzieje pokoleń naszych przodków i bohaterów. Nie da się bez niesmaku patrzyć na ponowne próby wyrugowania krzyży z przestrzeni publicznej, pamiętając niedawną, często okupioną ofiarami walkę kilku pokoleń Polaków o prawo do obecności symboli religijnych w szkołach, szpitalach, zakładach pracy.
Ta broszura powstała, by przypomnieć, jak ważnym symbolem dla Polaków jest krzyż. Ma też dać argumenty w obronie słusznego prawa do obecności symboli religijnych w przestrzeni publicznej. A nade wszystko zachęcić, by nie być biernym. Jak powiedział Jan Paweł II w Zakopanem, patrząc na krzyż na Giewoncie: Ten krzyż patrzy na całą Polskę, od Tatr aż do Bałtyku, ten krzyż mówi całej Polsce: „Sursum corda! – W górę serca!”.