Mali przyjaciele Jezusa Eucharystycznego

NOWE UAKTUALNIONE wydanie książki, która od wielu lat cieszy się ogromnym uznaniem Czytelników!

Słowa zachęcają, a przykłady pociągają. Opisane w książce życiorysy 19 świątobliwych dzieci z różnych kontynentów pomogą dobrze przygotować się do Pierwszej Komunii Świętej. Niech ożywią wiarę w rzeczywistą obecność Pana Boga w Najświętszym Sakramencie.

Poniżej recenzja książki:
Książka „Mali przyjaciele Jezusa Eucharystycznego” przeznaczona jest przede wszystkim do czytania i słuchania. Każdą z siedemnastu opowieści poprzedza jedynie skromna rycinka. Za to historie – prawdziwe losy kilkunastu wyjątkowych dzieci, przykuwają uwagę od pierwszej do ostatniej karty. Zamówiłam „Małych przyjaciół...” z myślą o mojej córeczce przystępującej właśnie do wczesnej Pierwszej Komunii Świętej. Okazało się, że książka Ewy Hanter, pisana przystępnym językiem, chwyci za serce także dorosłego czytelnika. I może właśnie o to autorce chodziło, by pokazać, jak święte i błogosławione dzieci – codziennością złączoną z Eucharystią zadają nam odwieczne pytanie: „W czyje ręce złożyłeś swoje życie? Czy pamiętasz, że jesteś królewskim dzieckiem, bo Twoim Panem jest Chrystus Król? Czy często z nim rozmawiasz i jaka jest ta rozmowa? Jak daleko odszedłeś od dziecięcej, pełnej zaufania i żaru wiary? Czy jesteś już za stary i za mądry, za światowy i za nowoczesny, za bardzo zmęczony i za daleki by wziąć Jezusa za rękę?”

Komunijny upominek mojej córki Marty „pochłonęłam” w ciągu jednego wieczoru. Zaczęłam czytać pierwszą opowieść o św. Dominiku Savio i ani się spostrzegłam jak przebiegłam wzrokiem ponad trzysta stron. Dwunastoletni Piotruś d'Airrelle ofiarujący życie w intencji nawrócenia taty. Mała Li – chińska męczennica Eucharystii. Siedmioletni Livietto modlący się o zakończenie wojny. Błogosławiona Laura del Carmine Vicuña broniąca czystości przed bezwstydnymi zapędami „przyjaciela” swej matki. Grzeczne aniołki i wieczne urwisy. Rozgadane dzieciaki i cisi, zatopieni w wewnętrznym duchowym świecie malcy. I to, co ich łączy: przekonanie, że nie ma większego skarbu na ziemi niż Eucharystia. Dla codziennego przyjmowania Pana Jezusa w Komunii Świętej są w stanie iść w mrozie lub upale kilka kilometrów, wstać wcześnie, narazić się na bolesne docinki kolegów, a nawet odrzucenie przez najbliższych. Żyją krótko – kilka, czasem kilkanaście lat. Odchodzą radośni. Żadne z kilkunastu bohaterów książki nie umierało ze skargą na ustach. Po codziennemu zwykli i niecodziennie piękni. Dzieci Chrystusa Króla.

Głośno było ostatnio w „sieci” na temat książki „Mała Nina” Sophie Scherrer. Pozycja reklamowana przez wydawców jako idealny prezent „komunijny”, zawiera, jak określiła to trafnie na łamach Gościa Niedzielnego Ewa Kuczkowska, swoisty „instruktaż profanacji Najświętszego Sakramentu”. Tytułowa Nina postanawia zabrać Pana Jezusa do domu i umieścić w zakładce do książki jako osobliwy talizman. W plan wprowadza koleżankę (opis „akcji” pominę by nie promować prześmiewczego bluźnierstwa w wersji „light-child”). Dość napisać, że hostia wleczona pod butem Niny, do którego niefortunnie się przykleiła, kończy „żywot” w strzępach, zeskrobana z podeszwy i wyrzucona na śmietnik. Ot, zabawna historyjka o niewinnych igraszkach dziecięcego wieku. Lekko, miło, mrużąc oko do najmłodszych czytelników i z milczącą konkluzją, że nic takiego się nie stało. Czy rzeczywiście nic?

Książka może uczyć, bawić, wzruszać.

Sylwia Mazurczak