Proroctwa Benedykta
Publikacja zawiera zbiór myśli, refleksji i komentarzy zmarłego papieża Benedykta XVI. Wybrane fragmenty tekstów pochodzącą z homilii wygłoszonych w czasach, kiedy był jeszcze kardynałem Josephem Ratzingerem, z homilii głoszonych przez niego po objęciu tronu papieskiego, z przemówień papieskich wygłoszonych w Warszawie i na Jasnej Górze w Częstochowie oraz z dwóch encyklik: Deus caritas est oraz Spe salvi.
Całość wzbogacona jest o wprowadzenie – krótką biografię Benedykta XVI oraz ciekawostki na jego temat.
Publikacja podzielona została na 7 głównych rozdziałów tematycznych:
TAJEMNICA WIARY
TAJEMNICA CZŁOWIEKA
TAJEMNICA MIŁOŚCI
TAJEMNICA KOŚCIOŁA
TAJEMNICA LITURGII
TAJEMNICA KRYZYSU
TAJEMNICA PRZYSZŁOŚCI
Fragment książki nr 1
Nie ma takiego miejsca, gdzie On zamieszkuje. Bóg sam jest miejscem ponad wszystkimi miejscami. Przyglądając się światu, nie widzimy nieba, ale wszędzie możemy dostrzec ślady Boga: w budowie materii, w całej racjonalnej rzeczywistości. Także tam, gdzie postrzegamy ludzi, odnajdujemy ślady Boga. Widzimy niedoskonałości, ale także dobro, miłość. To właśnie są miejsca, gdzie jest Bóg.
Trzeba uwolnić się od przestarzałych, przestrzennych wyobrażeń. Nie funkcjonują już one tylko z tego względu, że wszechświat wprawdzie nie jest nieskończony w ścisłym znaczeniu tego słowa, ale na tyle duży, że my, ludzie, możemy określać go mianem nieskończonego, a Bóg nie może być nigdzie wewnątrz czy na zewnątrz, gdyż Jego obecność ma zupełnie inną naturę.
Jest bardzo istotne, abyśmy z wielu względów odnowili nasze myślenie, oderwali się od przestrzennych kwestii i zaczęli rozumować inaczej. Podobnie jak między ludźmi istnieje duchowa obecność – dwie osoby mogą się „dotknąć”, choć żyją na różnych kontynentach, ponieważ jest to inny wymiar niż przestrzenny – tak i Bóg nie znajduje się w jakimś „gdzieś”, gdyż to „gdzieś” już stanowi ograniczenie, a nie jest nieskończonością, Stworzycielem, który jest wszechświatem, który ogarnia cały czas, a sam nie jest czasem, lecz stwarza go i zawsze jest obecny.
Fragment książki nr 2
Chrześcijanin nie jest człowiekiem, który liczy, lecz jest człowiekiem, który daje w nadmiarze. Jest człowiekiem kochającym, dlatego nie pyta: jak daleko mogę się jeszcze posunąć, aby pozostać w sferze grzechu lekkiego i nie popełnić grzechu ciężkiego? Chrześcijaninem jest ten, kto po prostu szuka dobra bez wyrachowania. Człowiek, któremu chodzi tylko o poprawność, jest faryzeuszem. Dopiero człowiek, który nie jest tylko poprawny, zaczyna być chrześcijaninem. Nie znaczy to wcale, że chrześcijanin to człowiek, który nie czyni niczego złego i nie popełnia żadnych błędów. Przeciwnie, właśnie on wie najlepiej, że posiada braki. Jest wielkoduszny wobec Boga i ludzi, ponieważ wie, ile sam korzysta ze wspaniałomyślności ze strony Boga i współbraci. Jest to wielkoduszność człowieka, który uważa siebie za dłużnika wszystkich, który nie usiłuje osiągnąć poprawności po to, by pozwalała mu stawiać surowe wymagania innym. Taka wspaniałomyślność jest właściwą gwiazdą przewodnią moralności głoszonej przez Jezusa Chrystusa.
Dodatkowo
W każdym cytacie papieża zaznaczone zostały kluczowe zdania, mogące stanowić dla czytelnika podstawę do refleksji i rozmyślań.